Dooie fazant!

We zijn weer terug van de vakantie.

Wel even wennen, van 28C naar -6C ('s nachts). Maar hier waait geen wind en dan valt het wel mee met de kou.

Nog een speciaal dankwoord aan Lex omdat hij mijn website heeft bijgehouden.

Ik stuurde de mail en hij verfraaide het en maakte de publicatie.

 

Fazant (zonder zuurkool) valt uit de lucht

   

Zaterdag   10 uur, ik zit wat te PC'en.

Een knal tegen de achterruit (boven op zolder) en er valt een fazant uit de lucht.

Ik zie nog enkele fazanten door de tuin fladderen. Een aanval van een havik?

De fazant op de grond beweegt nog even. Na enkele minuten is hij al dood, gebroken nek ofzo.

Dus dat wordt plukken en invriezen....

20 januari, St Vincent

De laatste week. Vliegt ook weer voorbij.

 

Kingstown
Dinsdag Kingstown verkend incl. Botanische tuin. 's Morgens in de file naar de stad, agenten op de kruispunten. Ondanks dat het een warm land is begint het leven niet echt vroeg (scholen 8 uur, business nog later).

Op diverse plekken zie je oude gebouwen in engelse stijl en er is een anglicaanse cathedraal. Niet groots maar wel historisch. Het is sinds de laatste vulkaanuitbarsting (1971?) de hoofdstad, omdat toen Georgetown verwoest werd.

 

Nachtduik
Woensdag niet veel gedaan, behalve 's avonds. Toen heeft Aart een nachtduik gemaakt met lampen. Vreemd gevoel, duiken zonder horizon. Het uitzicht is niet ver maar het is een heel vreemde ervaring.

 

Deksel erop

Donderdag met Winston naar de vulkaan. Via de oostkustweg met oa schotse dorpsnamen naar de voet gereden. Deze vulkaan is van het type 'grote klap' door de deksel die erop zit. In de uitbarsting ging het stof 20km hoog en schudde het hele eiland.
Binnen 2 uur waren we boven, het laatste stukje was steil. Op 900m keken we in de krater, duidelijk met deksel erop. Een klein beetje zwaveldampen, verder rust. Daarna flink gelunched bij de zwarte tunnel (1860?), ontworpen om suiker makkelijk bij de schepen te krijgen.

 

Met Winston zingend aan het stuur door het binnenland teruggereden. Hij kent heel veel mensen dus overal is het groeten en toeteren. Meer dan 500 keer op één dag...

 

Gnard (?)
Vrijdag alweer. Vroeg op om te duiken. Beetje problemen omdat we op een bepaald moment achteruit gingen door de stroming. Maar het zeepaardje en de gnard vergoedde veel.

Oja, ben nog door een grotdoorgang gezwommen.
Tijdens de 2de duik van de groep hebben Else en ik gesnorkeld. Veel regen maar in het water is het warm. Nu lekker in de zon met een Haroun. Life is slow here...

 

En zaterdag...
Morgen een dagje Bequia op en neer en dan is het vrijwel klaar.

16 januari, St Vincent

We zijn aangekomen op het laatste eiland van onze reis: St. Vincent. Hier
blijven we een week. Gisteren heb ik gedoken (62 min op één fles). Daarna opgehaald door Harm en  gelunched op de Horta.

 

Westenwind

Zij gaan ook weg omdat er hoge golven vanuit het westen komen, zeer ongewoon. Iedere zeilboot ligt gewoonlijk aan de westkant een eiland of rif vanwege de golven door de passaat. Nu moet je dus naar de oostkant.

We zitten in een redelijk luuks hotel (voor ouderen en christenen stond in
de advertentie), direct aan het strand. Het is rustig, eten is ok, overgoten met
zinnige teksten uit de luidsprekers.....

 

Green flash
Vanavond een green flash gezien, een uniek verschijnsel bij het ondergaan
van de zon. Doe maar eens een google, bijvoorbeeld hierheen.

 

Vanmiddag boodschappen gedaan in een grote supermarkt bij het vliegveld. Met
een local bus, muziek hard dan ontspan je beter en let je minder op capriolen
van de chauffeur. We gaan hier duiken en bergwandelen naar de top van de vulkaan.

14 januari, Bequia

Donderdag hebben we de overtocht gemaakt van Canouan naar hier. En gisteren zijn we van de crewlist geschrapt: dat doe je bij de douane.

 

Vannacht ontdekt wat de voordelen zijn van aan boord slapen: geen muggen, geen blaffende honden of kraaiende hanen, geen buren die om 2 uur 's nachts thuiskomen en gaan douchen. Maar op het eiland wel een 2-persoonsbed, en dat is ook wat waard.

 

Het is hier ook heter dan aan boord: we vangen minder wind. De zon en de temperatuur is natuurlijk het zelfde. Zelfs het water is hier 28 graden (zoals Aart meldt na een duik van weer een uur).

Ik ben vanmorgen naar het fort gelopen, dat op de punt van de baai ligt op een heuvel, en heb daar kolibries gezien, en een grote leguaan.

 

Afgerond

We zijn dus van boord. Gisteren met een uitgebreid diner in The Gingerbreadhouse afgerond. Dat is hier een befaamd hotel/restaurant aan de baai. Lizzy heeft zelfs gisteren nog de was voor ons gedaan en de schone spullen 's avonds meegebracht. Fantastisch toch?

 

Morgen verder

We redden het nu nog wel 10 dagen. Maandag nemen we de veerboot naar St. Vincent. Die doet er ongeveer een uur over.

13 januari, Bequia: aan wal

We zijn aan wal.  En worden uitgeschreven als crew.

Harm en Lizzy gaan terug naar het vorige eiland en weer aan hun boot werken, was nu een beetje vakantie.

Hier alles goed, was een wilde tocht in het begin (golven van 3-4 meter). Maar nu in de haven van Bequia.

 

De plannen

Verder geen nieuws, 3 dagen op Bequia en dan naar St Vincent met de boot (die legt hier aan, hier 25 m vandaan). Wij reizen per boot en verder tevoet/busjes/etc. We'll see.

11 januari, Canouan

We liggen in een grote baai, 20 minuten met de dinghy van de hoofdplaats van Canouan, Charlestown, in een rustige bocht. Hiervoor lagen we aan de andere kant van het eiland, bij een prachtig groot zandstrand en een vervallen hotelletje, vrijwel zonder andere schepen.

Heel mooi, maar daar lagen we te rollen. En eergisteren zag ik het even niet meer zitten: ik was de hele dag wat misselijk, en zo'n boot houdt niet op met bewegen. Soms veel, soms weinig, maar altijd beweging.

Dus die middag heb ik me naar het strand laten brengen met een boekje, terwijl Aart aan het duiken was en Harm een breidel op de ankerketting heeft gezet om het rollen wat minder te maken.

Breidel ?

Met een breidel zet je het schip met de neus in de golven en dan stamp je een beetje, maar rol je niet. Het is steeds zoeken naar een plek waar je rustig ligt: zowel rustig wat betreft de golven, als wat betreft de wind. De wind kan in een hele kalme baai ook over de heuvels naar beneden vallen en heel bobbelig water veroorzaken. Wind is er altijd. Soms een beetje, maar meestal veel. Maar nooit koud.

Haven ?
In een haven aanleggen kan niet: die zijn er niet. Je ankert altijd in een baai. Op sommige plekken heeft de jachthaven moorings: een bal waaraan je kunt aanleggen tegen betaling. En iedereen gaat met een dinghy naar de kant. Als je ankert in een baai heb je altijd binnenkomende deining (en die kan behoorlijk heftig zijn als die vanaf Europa geen eilanden meer gezien heeft). Als de deining dwars op de wind staat, lig je met de kop in de wind en de hele tijd te rollen.

Op deze plek is het prima. Vlak bij een klein strandje waarvandaan we gisteren gesnorkeld hebben. De rest is rotsige kust. Gisteren hebben we rond borreltijd een hele poos gekeken naar de pelikanen die aan het duiken waren naar vis in een fuik die door een visser 's morgens was uitgezet.

 

Waaroverheen ?
En ik ben ook over de misselijk heen: vermoedelijk was het toch de kreeftensalade die we de volgende dag hadden gemaakt van de 2 kreeften. De karkassen hebben een nacht buiten gestaan en de volgende dag hebben Lizzy en ik ze schoongepeuterd (3 ons kreeftenvlees!) en toen kon het pas in de koelkast. Te laat, denken we nu. Aart heeft een nacht slecht geslapen, Lizzy had spierpijn en ik was een dag misselijk. Dus ik heb m'n zeebenen weer terug.

 

Ons programma
Aart is vandaag weer gaan duiken. Lizzy en ik zijn de wal op geweest om het eiland te bekijken. Niet heel veel te zien, afgezien van adembenemende uitzichten over een zeer blauwe zee, natuurlijk. We hebben het resort van Donald Trump overgeslagen, maar wel een vruchtensapje gedronken in het zeer sjieke hotel waar we aangelegd hebben aan de jetty.

Bequia
Morgen naar Bequia (spreek uit Bek-wee), weer een oversteek van een uur of 4, 5. Golven van 3 meter en 20 knopen wind. Maar de wind schuin achter dus zeilen of motor-zeilen. In Bequia gaan we van boord, om ook nog een ruime week op land te zijn.

Dan moeten we dus onderdak gaan zoeken.

9 januari, Mareau

Kreeft

De lobster hebben we op de 7de wel gehad, maar niet zelf gevonden tijdens het snorkelen.
Maar er komen regelmatig vissers langs die lobster verkopen en na wat onderhandelingen hebben we er 2 gekocht van 3 pound each en heerlijk opgepeuzeld.
Snorkelen zelf was matig, dood rif/koraal, wel vis maar niet spectaculair.

Mareau

Gisteren een kort stukje varen naar Mareau, een heel klein eilandje. Na een leukere snorkeltocht naar het eiland gevaren met de dingy en naar de top gelopen. Een prachtige view op de Tobaco keys viel ons ten deel.
Het eiland is 3 km2 en op de top 100 m hoog. Toch rijden er auto's!

De bar geheel in Bob Marley affiches afgeplakt, een mooie plek om even op adem te komen. Gebeurt er hier op het eiland wel eens wat?

Deining

's Nachts behoorlijk gerold, de wind en dus de deining neemt toe.

Vandaag naar het prachtige eiland Cariacou gevaren, behoorlijk stampen met golven met 2m.
We liggen in een baai met slechts één andere boot. Palmstrandje, zicht tot op de bodem (Harm heeft een rog gezien toen hij een breidel aanlegde op het anker tegen het rollen).
We zijn even de wal opgeweest, op het strand gelegen. dan voel je toch wel dat je wat zeedol bent van het stampen en rollen.

Dit eiland is voor 50% gekocht door Donald Trump, die er een vet resort opgezet heeft (aan de noordoostkant). Dus landen er regelmatig private jets en zojuist een toestel voor 50 mensen.

Morgen blijven we en gaat Aart weer duiken.

7 jan, Union Island Chatham Bay

Het bounty gehalte van de reis loopt de laatste dagen scherp op. Elke dag stralende zon, geen regen, witte strandjes, snorkelen. Een punt wat ons opvalt: de wind. Dat er een passaat is weten we, maar dat die, zeker in het voorjaar, continu doorstaat met 15-20 knopen (windkracht 5) met uitschieters naar 6, en dat dat normaal is, verbaast ons. In het najaar is het rustiger maar dan komen de hurricanes dat is andere koek.

Maar volgens Harm en Lizzy is deze wind normaal en met squalls (kleine depressies) wil het nog wel oplopen naar 30 knopen (windkracht 7-8). En 's nachts neemt de wind niet altijd af. Voordeel van zoveel wind is stroom: 30% van de dagbehoefte komt van de kleine windmolen op het achterdek.

Varen op de fok
Gisteren op de fok om het eiland gevaren, liggen nu benedenwinds in een aardige baai met 10 andere boten. Op de wal 2 hutjes van lokale vissertjes. Wat gesnorkeld en daarna dikke bbq omdat we weer goed houtskool gekocht hadden in Clifton.

Zelf ook wat doen
Vanochtend 2 km over het eiland gelopen (bergje van 100m) naar een dorpje. Na een cola weer terug. Voor het dorp was dat weer de gebeurtenis van de dag. Straks es even kijken of we een kreeft kunnen vangen. De lokale vissers bieden ze wel aan maar door het hoogseizoen liggende prijzen erg hoog volgens Harm (> 20 EC$ per pound). En zelf vangen is veel leuker!

5/1, ankerplek Union Island achter het rif, Clifton

Gisteren is het weer Caraibisch geworden: rustig, mooi, blauwe lucht met kleine wolkjes. Zoals beloofd in het prospectus. Een laatste keer het eiland op geweest, naar Hillsborough met het busje -we hebben al in de gaten hoe dat gaat- wat boodschppen gedaan en longhi gegeten. Dat is kroonslak (zoek maar op): zo'n grote schelp die ze hier veel opduiken en eten. Daarna naar het noorden van het eiland, waar vroeger de Schotten woonden en dat kun je nog zien aan de gemiddelde kleur van de mensen daar. Mensen zijn trouwens erg vriendelijk, relaxed, dorps en de hele dag hoor je overal reggae. Prachtige kapsels ook. Rasta natuurlijk, maar ook alle soorten vlechtjes en gladgetrokken en staartjes die eruit zien als vuurwerk.

 

Gezwommen in de baai rond de boot. Tot diep in de nacht op het voordek gezeten. Nou ja, dat is hier half tien, dan vallen we allemaal om.

 

Vanmorgen

Op het zeil naar Union in een rustige zee. Mijn maag kon dat beter aan dan de overtocht vana Grenada naar Carriacou. Het is nu half 2 en we gaan straks inklaren. Dat betekent: de korte broek verwisselen voor een nette korte broek en in de dinghy an land. We liggen achter een rif. Dat zie je goed door het lichte blauw en het breken van de golven. We liggen tegenover een kroegje: dat staat op een eilandje dat ongeveer even groot is als de kroeg. Je kunt er alleen komen met een dinghy.

 

Leven aan boord

We zijn intussen wat gewend aan het leven aan boord. Ik kom gemakkelijker het trapje naar de kombuis op en af. En dat doe je vaak! De routines zijn bekender: douchen met de antislipmat buiten de deur, de tas met kleren in het vooronder, op mijn bed, want anders neemt het veel ruimte in de keuken, het ontbijt met veel vocht (dan heb je vast een voorraadje voor de dag), afwassen, alles opruimen en vastzetten, alle raampjes dicht als het regent, water maken, de wc leegpompen, de windmolen voor elektriciteit, groente kopen op het eiland en vlees of vis uit de vriezer. Lizzy kookt, wij wassen af en Lizzy ruimt alles weer op: die weet waar alles staat. Het hele schip is volgepropt met boodschappen, omdat ze net uit het zuiden komen en in Venezuela is alles veel goedkoper dan hier. Achter elke wand en onder de vloer eten en spullen voor de boot. En alles is uiteraard gestouwd.

 

Horizon ... horizontaal
Ook zijn we wat gewend aan de voortdurende beweging. Die is nu wat rustiger dan de eerste dagen, maar het houdt nooit op, tenzij je aan land gaat. Dus ik moet met regelmaat opkijken om naar de horizon te kijken. Wat geen straf is, die is turkoois en helder met hier en daar een eiland. In dit gebied kun je steeds eilanden zien. Vanaf Union zie je Petit St. Vincent (of PSV) en Petit Martinique en Carriacou, waar we vandaan komen, en de Tobago Cays en Mayreau. Toch duurt het nog wel even voor je weer op een nieuw eiland bent. Het lijkt dichterbij dan het is.

3 januari, storm no. 32

We liggen nog steeds op Carriacou, maar zijn wel een stukje verschoven in de 'haven'. De wind is zo hard dat er een redelijke deining staat en dat sliep onrustig. We liggen nu wat dichter op het eiland en dat scheelt.

De wind is nog steeds hard (passaat) met soms forse uitschieters. De sterke wind op 1 januari kwam uit tropische depressie Zeta (de 32ste dus). Vandaag hoorde we op het nieuws dat ze waarschijnlijk een hurricane klasse 1-2 wordt. In januari nog een orkaan is echt heel erg bijzonder! Maar ze ligt nu 400 mijl Noord van ons dus hier voelen we daar niets van. De regenactiviteit is afgenomen.

Gisteren 2/1 zijn Else en ik naar het eiland gegaan. Een busje bracht ons naar de hoofdplaats Hillsborough (net zo groot als Peize? de winkelstraat in Peize is imposanter!)

Omdat 1 januari op een zondag viel, hadden veel winkels de deuren op maandag gesloten ter compensatie (?). Gelukkig konden we net nog een roti scoren voordat de snackbar dicht ging.

Na wat door het stadje gelopen te hebben en op het strand gezeten. Pelikanen doken naar vis. 

Daarna teruggelopen naar Tyroll Bay dwars over het eiland (6 km).

Na de gebruikelijke dagafsluiting (borrel, accu's vullen, boiler opkoken, water maken, eten, afwassen) al vroeg op stok (9 uur).

Zelf ook gedoken

Vandaag heeft Aart gedoken. Om 9 uur vertrokken en om 11 uur terug. Vlak buitengaats bij een klein rifeilandje de fles op de rug en naar 19 meter gegaan. Daar 56 minuten langs het rif gezwommen, tussen de 19 en 12 meter. O.a. kreeft en morene gezien, en natuurlijk heel vis in vele kleuren. Was mooi en relaxed.

Straks nog met het bijbootje de lagoon in (hurricane hole), moeten vele vogels zitten. We zien vooral veel brown boobies en steltlopertjes.

 

Het plan is om morgen uit te klaren en dan naar Petit St. Vincent (PSV) en Petite Martinique te varen, 2 uur pal Noord. Zie het kaartje.

Carriacou

Carriacou is een eiland 20 km ten Noorden van Grenada; het behoort nog bij het land Granada. We zijn hier net aangekomen, in zeer on-Caraibisch weer zegt Harm. Het regent nu vreselijk hard, het stormt windkracht 8 of meer met echte vlagen. Dat hebben we de hele dag gehad, vanaf 7 uur vanochtend tot 4 uur in de middag, toen we hier aankwamen. En golven waar het schuim vanaf geblazen werd, ruim 2 meter hoog. De vaarsnelheid was ongeveer 4 mijl per uur (wind recht tegen) maar er waren stukken waar we onder de 3 mijl bleven door de hevige golfslag. Else had een reispil ingenomen en heeft ongeveer de hele dag geslapen.

Het weer zoals dat in de prospectus beschreven stond, hebben we nog niet gehad. Alhoewel de temperatuur wel boven de 25 blijft en overdag naar de 30 oploopt.

We liggen hier in de XXstorms, christmas winds noemen ze dat hier.
Het is de periode van het jaar dat de passaat naar het zuiden schuift en er lustig op los waait.

Maar we zijn er en Harm staat nu de vis die we gevangen hebben (een zgn. jack, 1 meter lang, 4-5 kg) schoon te maken. De huispoes loopt enthousiast over het dek, daar zal wel iets overschieten is haar idee, lijkt het.
Morgen naar het plaatsje Hillsborough verder is er niet veel te doen. Wel kun je hier lekker zwemmen, dit moet een (1) van de bounty-eilanden zijn volgens Harm.

Met oudjaar hebben we niet veel gedaan. Nog eens boodschappen gedaan in de hoofdstad, daarna een poging tot bbq gedaan op het dek. Maar door de regen werd de bbq nat en hebben we alles onder dek afgebakken en opgegeten. Met de drank en de rozigheid van het stuk zeilen gisteren waren we zo moe dat we voor 11-en onder zeil waren. Temeer daar we vandaag vroeg op gingen. Harm wilde al vroeg weg omdat er een 'tropical depression' aankomt waarin de trade-wind = passaat verder naar het Noorden draait en het nog lastiger was geweest hier te komen. Van het oudjaar hebben we verder niet veel gemerkt: wat getoeter om 12 uur, vrijwel geen vuurwerk. Wel raggae de hele nacht maar niet zodanig dat we niet konden slapen.

Het leven aan boord.
Het schip is 17 meter lang en heeft achter een slaapkamer voor Harm/Liz. Wij slapen voorin, in de punt op 2 ongelijke bedden schuin boven elkaar. Er is een badkamer/douche/wc, een ruime keuken. Een grote motorkamer met diverse apparatuur zoals een zoetwatermaker. De stuurhut is de plek waar de meeste tijd verblijven tijdens het varen. De stuurhut heeft veel elektronica zoals radar, stuurinstallatie, gps, zenders etc.
Op het dek is een zeiltje gespannen tegen de zon, waar we normaal gesproken eten. Vandaag dus niet, het loeit erover.

Vogels zijn er wel te zien, nog niet veel. Op zee Jan van Genten of brown boobies en fregatvogels. Ook een pelikaan. Op het land veel crackles, duiven en nog ongedefinieerd spul. Nog niet spannend allemaal.

happy newyear van een rollende Horta.

(redactie: foto's en kaartjes van Carriacou zijn bijvoorbeeld te vinden op deze site die wel een beetje traag is)

Oudejaarsavond 2005

Laguna van St George, Granada

Regelmatig klinkt de raggae om ons heen, schallend over de baai. we drinken rum en wijn met water/ijs.
oudjaarsavond: de barbucue wil niet branden (nat houtskool), een tropische regenbui jaagt ons naar binnen. Dus we zitten nu in de hut en beneden wordt nu op het fornuis het eten klaargemaakt. Ondanks de regen blijft het 25C en aangenaam.
Na de landing (eergisteren) zijn we naar Prickly Bay gegaan, waar de boot lag. Een beetje raar geslapen door de deining en de jetlag.
De volgende dag na rustig ontbijt en wat bijpraten eerst naar St. George gegaan met een lokaal busje. Keiharde raggae in de bus, we reden niet maar gingen in de jive van de muziek naar voren. In St. George wat inkopen gedaan op de markt, geld gewisseld (Eastern-Caribean dollar) en op een cafe neergestreken. 1:3 auto's die voorbijrijdt heeft raggae uit de ramen schallen. Rasta geklede mensen lopen door de straat.
Het eiland is zwaar getroffen door orkanen Iwan (2004) en Emily (aug. 2005) en dat is nog goed te zien. Daken eraf, 4 kerken helemaal stuk, boten op de kant of in de haven maar dan zwaar gehavend. Maar het leven gaat weer door, de markt heeft veel groente en andere spullen.
De rest van de middag op de boot doorgebracht, gebarbbq'ed.
Vandaag na het ontbijt, en enkele zware buien, anker gelicht en langs de kust gevaren van Prickly Bay naar St. George. Dat was mooi en niet al te hobbelig, fijn varen. De zee is turkoois. Morgen willen we verder naar het noorden. En we willen wel eens zien hoe het hier gaat met oud/nieuw. We liggen nu met 20 boten in de baai en de muziek schalt over de baai.
Het eten komt boven, we gaan vis eten en schenken nog een rummetje in.

Life is good

 

Happy NewYear ........ Gelukkig nieuwjaar 2006.