vrijdag 19 januari 2007

Jetlag

Jetlag  

Een week zijn we thuis. De jetlag is nu wel uit het lichaam. Vroeg opstaan is wel handig ben je voor de file uit! Maar de emotionele jetlag blijft langer hangen. Zo donker als het hier is. 'S morgens geen zon maar wolken. Wind, veel wind, storm. Koud. Om 4 uur schemer, om 5 uur donker. Dat is heel hard wennen.
Maar goed we zijn weer aan de slag en dat is ook wel weer leuk.
 
Wat ook leuk is dat het programma Wie is de Mol (donderdag NL.1) is opgenomen in Thailand. Veel herkenning. Oude opnames kun je terugzien op de website (maar nu niet meer). Overigens: Alex is 'm.
 
De fotoos staan op picasa
 
Als laatste nog iets over de muziek. De meest bekende lokale zangeres is Tai Orathai. Op youtube zijn daar veel videos van te vinden (vaak met de teksten in het scherm, de Thai zijn gek op karaoke).
Zoet maar lekker op de achtergrond.

donderdag 11 januari 2007

Same same but different

Same same but different : het motto van onze gids in de bergen bij Chiang Mai. Blijft hangen zoiets. T-shirt met die tekst gekocht.
 
Vanuit de rivier Kwai naar het zuiden gereden, Ban .... nogwat alwaar na enig gezoek het hotel Nok noi (kleine vogel) werd gevonden. 's Morgens vroeg om 7 uur in de boot naar de drijvende markt. Ban ... lijkt een beetje op Giethoorn, allemaal kanaaltjes en mensen in kleine bootjes met verkoopwaar. Om die tijd is het nog niet druk van de toeristen uit Bangkok: die komen om 9 uur. Maar toch waren er al veel toeristenwinkels open op de wal. Na anderhalf uur weer terug op de wal en naar Bangkok gereden waar we wonderwel vrijwel rechtreeks naar het hotel reden (Bangkok is groter dan Amsterdam!). 's Avonds op de grote centrale nightmarket geweest maar die hebben we beter gezien.
 
Vandaag de laatste inkopen, wat luieren in het zwembad van het hotel.
 
Hoe was het nou?
Het was zeer leuk! Eerst alleen in het warme zuiden, daarna met z'n tweeen in de auto door het hele land en op het laatst met Akkie en Arend. Elke dag zon, soms meer dan 30 graden maar in het Noorden ook wel lekker koel. Maar die zon is echt heerlijk en 30 graden is in deze tijd te verdragen (niet al te vochtig.)
 
Eten is overal, niet altijd zeer gevarieerd maar altijd lekker. Slapen kan ook overal, niet altijd met airco maar dat is in deze tijd niet van belang. Soms wel harde bedden! Met de auto rijden is zeer gemakkelijk, er wordt zeer relaxed gereden, er wordt ruimte gegeven (ritsen), je ziet geen auto's met deuken. Mensen zijn zeer vriendelijk (natuurlijk wordt er onderhandeld over prijzen maar nooit met schelden en ander vervelend gedoe), en als je wat Thaise woorden kan is het helemaal makkelijk. Engels wordt nog niet erg veel gesproken. Maar menukaarten zijn vaak wel engels (en anders wijs je het gewoon aan).
 
Het was niet al te druk vonden we, zeker gezien het feit dat het hoogseizoen is. We konden in Chiang Mai op 30 december nog 2x2 persoonkamer vinden vlak bij het nieuwjaarsfeest! Massages zijn alom, wisselend in kwaliteit en prijs. Maar voor ontspanning na sloffen door de stad of een trek: heerlijk.
 
Vogels viel wat tegen, maar dat komt door de winter. Had ik verkeerd ingeschat. Toch nog wel mooie vogels gezien oa op de trek in het Noorden. Reden om hier in februari te zijn of Maleisie te doen.
 
Is er niks fout gegaan: ja zoals altijd waar we zijn. Beurscrash met 20%, bomaanslag in Bangkok (toegeschreven aan Taksin-clan), vloedgolf op de kust van Songklan, zeer koud in het Noorden (voor Thaise begrippen).
 
Saawadi khrap

dinsdag 9 januari 2007

Tiger temple


 
Tiger temple: Dierentuin op boeddhistische grondslag
 
Voor info klik hier.

maandag 8 januari 2007

Kanchanaburi

We naderen Bangkok. De temperatuur loopt op, maar er is voor het eerst ook wat bewolking met gisteren wat regen. Who cares.
 
Vanuit Chiang Mai naar het westen gereden tot tegen de Burmese grens aan: Mae Sariang. Daar wat rondgehangen en uitgepuft van de trekking. 2X gegeten in het beste restaurant tot nu toe, tegen goede prijzen ook nog: ongeveer 1 euro pp.
 
De volgende dag via de grensweg naar het zuiden gereden. Veel slingerweg, zo nu en dan politiecontrole. Deze weg wordt veel gebruikt door smokkelaars en ook zijn er vluchtingen vanuit Birma omdat daar nog steeds een oorlog plaatsvindt (Shan en Karen tegen de regering). Maar witnekken zijn geen doelwit van de politie en als ze wat vragen in het thais lach ik wat terug, zeg "swadi cap" (goedendag) en geef gas: gaat altijd goed.
Onderweg nog in een grot geweest, zeer niet toeristisch (tot de knieen in het water gelopen door de rivier in het bijna donker), veel vleermuizen en mooie glinsterende stalagtieten en -mieten. Na afloop mochten we zelf bepalen wat we betaalden aan de 'gids'.
Doorgereden naar Mae Sot, centrum van de teakindustrie. Een vermoeidende reis door de vele slingers in de weg, dus vroeg naar bed. Maar de disco verderop in de stad dacht daar anders over.... Afijn 's nachts werd het toch stil. Gelukkig maar want de volgende dag zijn we dus hiernaartoe gereden. 500 km over goede wegen. Maar het wordt drukker omdat we Bangkok naderen.
 
Kanchanaburi ligt west van Bangkok, en hier ligt de rivier de Kwai met de beroemde brug. Verderop de hellfire pass waar 100.000 mensen (locals en oorlogsgevangen) gewerkt hebben aan hele stukken van de Birma spoorlijn. En ook meer dan 10.000 omgekomen zijn. We hebben ook nog een stukje gereden met de trein, maar niet over de brug. Het is ons niet duidelijk waarom de gids zei dat de tickets te duur waren, wat een blah...
 
Morgen weer iets dichter naar Bangkok, woensdag de auto inleveren en nog ff shoppen. Het zit er bijna op.

donderdag 4 januari 2007

Weer terug in Ciang Mai na de trekking

Oudjaaravond gevierd bij de oostpoort van de stad. was heel leuk en niet al te druk. Balonnen (zie foto hieronder) versierden de hemel en soms ook vuurwerk (11 uur, en ook om 12 uur). Er was een podium met een groot optreden maar om 11 uur werd dat afgebroken. Wellicht omdat er bommen waren ontploft in Bangkok? Of omdat er een ballon in de 10 kilovolt hoogspanning vloog en alles in het donker ging ? Om 12 uur was alles afgelopen. Na een kort vuurwerk ging iedereen huiswaarts en om 12.45 was het al heel stil op straat.
 
De volgende ochtend om 9 uur vertrokken, eerst 80 km rijden de bergen in (Noord) en dan nog 3 uur stevig lopen voordat we in een Akka-dorp kwamen. Rust, een riviertje, lekker eten (taak van de gids) en een douche (rivierwater = brrrrr). Aan het kampvuur gezeten het werd al snel koud op 800m hoog in de bergen en vroeg naar bed: dat doet iedereen in een bergdorpje.
 
De volgende ochtend weer stevig gelopen tot aan een andere rivier. Daar gelunched en toen de olifanten-ride. Dat is heel leuk naar boven maar naar beneden toch iets minder, dalen kunnen olifanten erg slecht. En als er dan nog een puber van 1 ton tussendoor rent is het soms hachelijk op 60cm brede paadjes. Maar goed, na 2 uur in het volgende dorp (Akka) aangekomen voor de overnachting. In de rivier gebadderd en dat was weer erg koud!
 
De volgende ochtend gewacht tot de mist was opgetrokken en toen op het bamboevlot gestapt. Het vlot was 7 meter lang en hooguit 2 meter breed van lange bamboestammen. Dat blijkt toch wel behoorlijk stabiel te zijn (hoewel de rivier niet echt woest is in de droge tijd).
 
Voorop een visserman met een uitgooi-net dat soms in een boomstronk blijft hangen dus dan is het paniek(?), stoppen, achteruit om alles weer los te krijgen. Veel lachen en zo rustig 3 uur de rivier afgezakt. Na de lunch doorgelopen naar een Lahu-dorp. Andere stam, andere gewoonten?
Wij kunnen het niet goed ontdekken maar de gids wel. Die legde uit dat er 4 'soorten' Akka zijn (verschil in kleding maar ook cultuur, etc.) en 5 'soorten' Lahu. Wat ons opviel is dat de Lahu veel meer dieren hebben rondlopen vooral kippen (hanen ! die kunnen niet klokkijken !!), eenden en honden. Dat leeft allemaal dicht op elkaar en erg hygienisch gaat het er niet aan toe. Wat ook opviel was het verschil in ontwikkeling tussen de bevolking in Noord-Laos (2 jaar geleden) en waar we nu geweest zijn: veel meer brommers, zonnecellen, muziek, winkeltjes in het dorp, minder klederdracht, etc. De kinderen kijken tv terwijl de ouderen nog de traditionele nieuwjaarsdans uitvoeren (Lahu).
 
De laatste avond dus een groot feest voor het nieuwjaar, maar toch op tijd op bed omdat het dansen nu niet echt spannend is. Beetje linedancing in een cirkel om een centrale boom onder begeleiding van een soort fluit.
 
Na de koudste nacht van de hele trip (6 graden in de ochtend) via een korte wandeling bij de tuktuk gekomen die ons terugbracht. Daar was een dikke massage voor nodig om de spieren weer soepel te krijgen en nu net op de nachtmarkt gegeten. Nog wat laatste inkopen (Aart heeft een bronzen Boeddha gescoord) en dat was het weer.
 
Morgen naar het zuiden met zijn 4-en in de auto. Waarheen weten we nog niet.