Kanchanaburi

We naderen Bangkok. De temperatuur loopt op, maar er is voor het eerst ook wat bewolking met gisteren wat regen. Who cares.

 

Vanuit Chiang Mai naar het westen gereden tot tegen de Burmese grens aan: Mae Sariang. Daar wat rondgehangen en uitgepuft van de trekking. 2X gegeten in het beste restaurant tot nu toe, tegen goede prijzen ook nog: ongeveer 1 euro pp.

 

De volgende dag via de grensweg naar het zuiden gereden. Veel slingerweg, zo nu en dan politiecontrole. Deze weg wordt veel gebruikt door smokkelaars en ook zijn er vluchtingen vanuit Birma omdat daar nog steeds een oorlog plaatsvindt (Shan en Karen tegen de regering). Maar witnekken zijn geen doelwit van de politie en als ze wat vragen in het thais lach ik wat terug, zeg "swadi cap" (goedendag) en geef gas: gaat altijd goed.

Onderweg nog in een grot geweest, zeer niet toeristisch (tot de knieen in het water gelopen door de rivier in het bijna donker), veel vleermuizen en mooie glinsterende stalagtieten en -mieten. Na afloop mochten we zelf bepalen wat we betaalden aan de 'gids'.

Doorgereden naar Mae Sot, centrum van de teakindustrie. Een vermoeidende reis door de vele slingers in de weg, dus vroeg naar bed. Maar de disco verderop in de stad dacht daar anders over.... Afijn 's nachts werd het toch stil. Gelukkig maar want de volgende dag zijn we dus hiernaartoe gereden. 500 km over goede wegen. Maar het wordt drukker omdat we Bangkok naderen.

 

Kanchanaburi ligt west van Bangkok, en hier ligt de rivier de Kwai met de beroemde brug. Verderop de hellfire pass waar 100.000 mensen (locals en oorlogsgevangen) gewerkt hebben aan hele stukken van de Birma spoorlijn. En ook meer dan 10.000 omgekomen zijn. We hebben ook nog een stukje gereden met de trein, maar niet over de brug. Het is ons niet duidelijk waarom de gids zei dat de tickets te duur waren, wat een blah...

 

Morgen weer iets dichter naar Bangkok, woensdag de auto inleveren en nog ff shoppen. Het zit er bijna op.