De regen vrijdagochtend was de zwaarste buiengolf van de laatste jaren. Dat was te merken want het verkeer in de hele stad stond zo vast als een huis, mede door de ‘relaxte’ rijstijl van de locals. Normaal gesproken zijn 2 baans wegen hier al 4 baans maar vrijdag zelfs 4,5 tot soms 5 baans. En soms ff net weer niet :-((
In sommige straten (zoals hier voor de deur) stond het water 30 cm hoog.
Akkie Else en ik zijn gaan winkelen maar na 2 winkels (de eerste was dicht, personeel was niet op komen dagen) en 3 uur bivakkeren in de files maar naar huis gegaan.
Eind van de middag via de fabriek (Arend opgehaald) naar Ibadan, 150 km Noord. Mede dankzij de zwaailichten van Security ging het nu heel wat sneller en net voor donker kwamen we aan op het compound van de IITA. Dit is een terrein van enkele 10-tallen hectare met hotel en restaurant. In het weekend zijn er vooral expats en upper-Nigerians, door de weeks studenten. Het is een terrein voor gewasproeven en –onderzoek met o.a. landbouwterrein, een aangelegd meer en bush. Ideaal voor vogels kijken, en dat hebben we dan ook gedaan. Zaterdag en zondag flink door de bossen en langs het meer gelopen, mede olv een engelse ecoloog die niet alle vogels kent qua vluchtbeeld en profiel maar ook qua geluid. En in het dichte oerwoud is dat heel handig.
De lijst van vogels is te lang om hier neer te zetten, maar spectaculair waren de bat hawk (jagen 2* per dag op vleermuizen, dawn&dusk), Ibidan Malinbe (endemisch), ijsvogeltjes en sunbirds (Eurafrikaanse variant van de hummingbird maar ze kunnen niet stilstaan in de lucht).
Zaterdagmiddag op een markt in Ibadan geweest, druk en ontspannen. Mijn petje met ‘Holland’ erop was genoeg voor de meeste mannen om te lachen en te vertellen dat er 20 gele kaarten waren uitgedeeld in de wedstrijd met Portugal. Nog meer lachen… Via een pottenbakker (potten waren op!) terug naar de compound. De file op de enige noord-zuid weg door Ibadan was weer immens, mede door een doodgeslagen? chauffeur vanwege een botsing. Niemand bemoeit zich ermee maar op een 2-baansweg geeft een botsing direct problemen en een dode zeker. De politie gaat dan snel naar het eind van de file om daar het verkeer te regelen en gaat zeker niet naar het ongeluk…. en ons escorte was er niet. Maar het helpt om dan als blanke wat aanwijzingen te geven, Aart stapte op de chauffeurs af en ineens ging het verkeer weer bewegen. A miracle (zoals ze er heel veel hebben in dit land).
Op zondag eerst weer een wandeling door het oerwoud gemaakt en daarna in de auto weer een ronde langs het meer gereden. Eind van de middag terug naar Lagos, onder escorte. Gemiddeld 100 km/uur op een soort snelweg waar soms grote gaten in zitten, de lokale commuter buses van rechts naar links over de weg schieten om passagiers op te pikken en de kooplui hun spullen slijten. En stamppot gescoord om cassave te malen, alle onderhandelings-trucs uit de kast gehaald om uiteindelijk op 30% van de eerste vraagprijs uit te komen.
De religieuze situatie in dit land is nogal mixed. In het Noorden voornamelijk moslims maar die wonen ook wel in het Zuiden; een enkele keer zie je gesluierde vrouwen, één keer zelfs helemaal gesluierd (Burqa). In het Zuiden veel christelijke kerken, de ene afscheiding na de andere en bijv. langs de snelweg naar Ibadan enkele megacomplexen (“prayer city”) van de diverse afsplitsingen. De kerkleiders zelf wonen vaak in Amerika…
President Obasanjo heeft kortgeleden gezegd dat ‘Nigeria remained a special project that God would not abandon’ en ‘God will complete the Nigerian project’.
Maar vanuit mijn vakachtergrond vraag ik me af: wie is eigenlijk opdrachtgever van het project? En wat zijn de SMART doelstellingen?
Vanochtend is Else met Akkie naar de markt en ik ben wat aan het lezen en de website bezig. We vermaken ons prima. Morgen weer een hele dag uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten